Για τα μέτρα που δεν παίρνει η κυβέρνηση

Πέρασαν πάνω από πέντε μήνες από τις πρώτες εξαγγελίες της κυβέρνησης της Ν.Δ. για την αντιμετώπιση της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Ως έργο είδαμε μια αδιαφανή δοσοληψία 28 δις με τις τράπεζες, τα συμφέροντα των οποίων πιστά και αδιάλειπτα υπηρετεί η κυβέρνηση. Μέχρι και τα τελευταία μέτρα για τα τέλη ταξινόμησης και το φόρο μεταβίβασης των αυτοκινήτων, θεωρώ ότι είχαν στόχο να ανακουφίσουν κάποιους μεγαλέμπορους, αλλά κυρίως τις τράπεζες, οι οποίες έχουν συσσωρεύσει αυτοκίνητα από δανειολήπτες που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις δόσεις τους.

Στον βομβαρδισμό των δηλώσεων για την στήριξη των νοικοκυριών, της αγοράς και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τίθενται τα εξής ερωτήματα:

Αφού η κυβέρνηση καταφεύγει ούτως ή άλλως σε δανεισμό, γιατί δεν έχει ακόμη προβεί στην οφειλόμενη χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων, ώστε αυτά με τη σειρά τους να πληρώσουν τους χιλιάδες ανθρώπους που περιμένουν την πρώτη τους σύνταξη για πολλούς μήνες; Γιατί τα νοσοκομεία δεν πληρώνουν ακόμη τα χρέη προς τους προμηθευτές τους, ανάμεσα στους οποίους είναι πολλοί μικρομεσαίοι που δεν υπερτιμολογούν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους; Γιατί η κυβέρνηση δεν έχει ήδη προχωρήσει στην εξόφληση των εργολάβων δημοσίων έργων – μεταξύ των οποίων πολλοί υγιείς μικροί και μεσαίοι που έχουν παραδώσει πιστοποιημένα το έργο τους (κάποιοι από το 2004); Γιατί η κυβέρνηση δεν έχει ξεκινήσει κανένα από τα προγράμματα του ΕΣΠΑ, ώστε να στηρίξει τους επιχειρηματίες;

Τα χρήματα αυτά θα πήγαιναν κατευθείαν στην αγορά και θα διοχετεύονταν με σιγουριά σε μεγάλο τμήμα της παραγωγικής αλυσίδας. Θα διατηρούσαν αρκετές θέσεις εργασίας. Μέρος αυτών θα κατέληγαν και στις τράπεζες, με την μορφή έγκαιρων πληρωμών των υποχρεώσεων από δάνεια που έχουν οι εμπλεκόμενες επιχειρήσεις.

Αντ’ αυτών, και άλλων πολλών που θα μπορούσε να πράξει η κυβέρνηση, στήνεται ένα σκηνικό για την στήριξη των διαπλεκόμενων, αντί να υλοποιείται μια στρατηγική πραγματικής στήριξης της οικονομίας και παράλληλα αποκατάστασης υγιούς σχέσης προμηθευτών δημοσίου, ιδιαίτερα στον χώρο της υγείας.

Υ.Γ. Το ερώτημα για τα νοσοκομεία και τα ασφαλιστικά ταμεία θα θέλαμε να τεθεί από την σκοπιά της ικανοποίησης του βασικού δικαιώματος μας στην υγεία και πρόνοια ως δημόσια αγαθά, αλλά σ΄ αυτόν τον τομέα η κυβέρνηση της Ν.Δ. μας έχει δώσει απάντηση.