Έρευνες και δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν ότι οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται για την σκανδαλολογία, αλλά προτάσσουν τα θέματα της οικονομίας και της επιβίωσης τους. Ακόμη περισσότερο, φαίνεται ότι η σκανδαλολογία ενοχλεί. Τι είναι όμως αυτό που πραγματικά ενοχλεί; Η σκανδαλολογία ή η πραγματική συζήτηση για τα σκάνδαλα και η προσπάθεια εξυγίανσης του δημόσιου βίου; Σαφώς το πρώτο. Ενοχλεί η απόπειρα να εμφανιστεί το οφθαλμοφανές ως οφθαλμαπάτη, δηλαδή τα σκάνδαλα ως ανύπαρκτα. Εξοργίζει η αίσθηση της ατιμωρησίας των υπευθύνων. Προκαλεί αδιαφορία η συζήτηση που δεν παράγει αποτέλεσμα, είτε πρόκειται για τις διαδικασίες διαλεύκανσης, είτε για σαφείς προτάσεις και δεσμεύσεις για το αύριο και την αποτροπή γέννησης νέων σκανδάλων. Έτσι υποβαθμίζεται στη συνείδηση των πολιτών η συζήτηση για τα σκάνδαλα ως να επρόκειτο για μια παρωνυχίδα της πολιτικής μας ζωής.
Η ανάδειξη της πραγματικής διάστασης του προβλήματος και των κοινωνικών και οικονομικών επιπτώσεων που έχουν τα συζητούμενα σκάνδαλα είναι αναγκαία. Όπως αναγκαία είναι και η παράλληλη συζήτηση και ενασχόληση με όλα τα θέματα που απασχολούν τους πολίτες.
Ακόμη πιο χρήσιμο και αποτελεσματικό είναι να πιστέψουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε. Με τη συμμετοχή μας, με καθημερινή αξιολόγηση και έλεγχο των αντιπροσώπων μας, σε όλες τις αιρετές βαθμίδες. Με ένα σαφέστατο μήνυμα ότι τα σκάνδαλα μας αφορούν, αλλά μας αφορούν ακόμη περισσότερο οι πολιτικές του μέλλοντος. Ότι το πολιτικό κόστος που θα έχει η αυριανή κυβέρνηση εάν δεν προχωρήσει στις δεσμεύσεις της για την διαφάνεια και την μεταρρύθμιση του κράτους θα είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που θα υποστεί από τα μικρότερα ή μεγαλύτερα συμφέροντα που θα θίξει με τις πρωτοβουλίες της.
Η σκανδαλολογία ενοχλεί, η ουσιαστική, αξιόπιστη και αποτελεσματική συζήτηση για τα σκάνδαλα και η σύνδεση τους με την αναπτυξιακή μας προοπτική ενδιαφέρει τους πάντες.
Ενοχλεί η σκανδαλολογία;
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα; Η λύση βρέθηκε!
Επιτέλους η λύτρωση ήρθε. Πολύ καιρό μας ταλάνισε ο χαρακτήρας της δημόσιας συζήτησης. Να μιλήσουμε για τα σκάνδαλα; Όταν η συζήτηση γίνεται στείρα αντιπαράθεση υποβαθμίζεται ο πολιτικός λόγος και όταν μονοπωλούν τη συζήτηση χάνονται τα μεγάλα θέματα της οικονομίας και της κοινωνίας. Να μη μιλήσουμε για τα σκάνδαλα; Εάν τα υποβαθμίσουμε, δικαιώνουμε τους καταχραστές της εξουσίας και του δημόσιου χρήματος, διαιωνίζουμε την ασυδοσία και υποσκάπτουμε τη δημοκρατία της χώρας και την ευημερία των κατοίκων της.
Να ασχοληθεί η Βουλή με εξεταστικές και προανακριτικές επιτροπές; Αναδύεται το επιχείρημα ότι ο ρόλος της Βουλής είναι να νομοθετεί και ότι εν μέσω κρίσης πρέπει να αφιερώνονται, κυβέρνηση και κόμματα της αντιπολίτευσης στον σχεδιασμό, την εφαρμογή και τον έλεγχο των πολιτικών διεξόδου.
Επιπλέον κούρασε τους πάντες και αυτό το παιχνίδι, το κρυφτό εννοώ, στη βουλή. Εκείνοι που κρύβονται δεν βρίσκουν άλλες κρυψώνες, ακόμη και το δάχτυλο τους χρησιμοποίησαν, ενώ από τους υπολοίπους άλλοι φεύγουν για να τους βρουν και μένουν μαζί τους και άλλοι δεν τους ψάχνουν πια γνωρίζοντας ότι ούτως ή άλλως πάλι οι ίδιοι θα τα «φυλάνε».
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή. Η μείζων αντιπολίτευση αποφάσισε να ρίξει ανεμόσκαλα και να φύγει από το αδιέξοδο με την παράλληλη προβολή, με μεγαλύτερη έμφαση, του ελέγχου της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης και του προγραμματικού λόγου.
Η κυβέρνηση διάλεξε μια λύση που αιφνιδίασε τους πάντες. Τόλμησε να προχωρήσει! Παίζοντας τον τελευταίο γύρο του «κρυφτού», έσωσε το κύρος της βουλής για να μην μεταλλαχθεί σε δικαστήριο και τον ελληνικό λαό από νέα νομοθετήματα, τα οποία θα μπορούσαν να τον βουλιάξουν ακόμη περισσότερο στην ανέχεια.
Μόνο που αυτό το βήμα μπρος είναι βουτιά στον γκρεμό. Κι αν δεν αντιδράσουμε γρήγορα θα μας παρασύρει όλους!
