Έρευνες και δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν ότι οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται για την σκανδαλολογία, αλλά προτάσσουν τα θέματα της οικονομίας και της επιβίωσης τους. Ακόμη περισσότερο, φαίνεται ότι η σκανδαλολογία ενοχλεί. Τι είναι όμως αυτό που πραγματικά ενοχλεί; Η σκανδαλολογία ή η πραγματική συζήτηση για τα σκάνδαλα και η προσπάθεια εξυγίανσης του δημόσιου βίου; Σαφώς το πρώτο. Ενοχλεί η απόπειρα να εμφανιστεί το οφθαλμοφανές ως οφθαλμαπάτη, δηλαδή τα σκάνδαλα ως ανύπαρκτα. Εξοργίζει η αίσθηση της ατιμωρησίας των υπευθύνων. Προκαλεί αδιαφορία η συζήτηση που δεν παράγει αποτέλεσμα, είτε πρόκειται για τις διαδικασίες διαλεύκανσης, είτε για σαφείς προτάσεις και δεσμεύσεις για το αύριο και την αποτροπή γέννησης νέων σκανδάλων. Έτσι υποβαθμίζεται στη συνείδηση των πολιτών η συζήτηση για τα σκάνδαλα ως να επρόκειτο για μια παρωνυχίδα της πολιτικής μας ζωής.
Η ανάδειξη της πραγματικής διάστασης του προβλήματος και των κοινωνικών και οικονομικών επιπτώσεων που έχουν τα συζητούμενα σκάνδαλα είναι αναγκαία. Όπως αναγκαία είναι και η παράλληλη συζήτηση και ενασχόληση με όλα τα θέματα που απασχολούν τους πολίτες.
Ακόμη πιο χρήσιμο και αποτελεσματικό είναι να πιστέψουμε ότι μπορούμε να αλλάξουμε. Με τη συμμετοχή μας, με καθημερινή αξιολόγηση και έλεγχο των αντιπροσώπων μας, σε όλες τις αιρετές βαθμίδες. Με ένα σαφέστατο μήνυμα ότι τα σκάνδαλα μας αφορούν, αλλά μας αφορούν ακόμη περισσότερο οι πολιτικές του μέλλοντος. Ότι το πολιτικό κόστος που θα έχει η αυριανή κυβέρνηση εάν δεν προχωρήσει στις δεσμεύσεις της για την διαφάνεια και την μεταρρύθμιση του κράτους θα είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που θα υποστεί από τα μικρότερα ή μεγαλύτερα συμφέροντα που θα θίξει με τις πρωτοβουλίες της.
Η σκανδαλολογία ενοχλεί, η ουσιαστική, αξιόπιστη και αποτελεσματική συζήτηση για τα σκάνδαλα και η σύνδεση τους με την αναπτυξιακή μας προοπτική ενδιαφέρει τους πάντες.