Επιτέλους η λύτρωση ήρθε. Πολύ καιρό μας ταλάνισε ο χαρακτήρας της δημόσιας συζήτησης. Να μιλήσουμε για τα σκάνδαλα; Όταν η συζήτηση γίνεται στείρα αντιπαράθεση υποβαθμίζεται ο πολιτικός λόγος και όταν μονοπωλούν τη συζήτηση χάνονται τα μεγάλα θέματα της οικονομίας και της κοινωνίας. Να μη μιλήσουμε για τα σκάνδαλα; Εάν τα υποβαθμίσουμε, δικαιώνουμε τους καταχραστές της εξουσίας και του δημόσιου χρήματος, διαιωνίζουμε την ασυδοσία και υποσκάπτουμε τη δημοκρατία της χώρας και την ευημερία των κατοίκων της.
Να ασχοληθεί η Βουλή με εξεταστικές και προανακριτικές επιτροπές; Αναδύεται το επιχείρημα ότι ο ρόλος της Βουλής είναι να νομοθετεί και ότι εν μέσω κρίσης πρέπει να αφιερώνονται, κυβέρνηση και κόμματα της αντιπολίτευσης στον σχεδιασμό, την εφαρμογή και τον έλεγχο των πολιτικών διεξόδου.
Επιπλέον κούρασε τους πάντες και αυτό το παιχνίδι, το κρυφτό εννοώ, στη βουλή. Εκείνοι που κρύβονται δεν βρίσκουν άλλες κρυψώνες, ακόμη και το δάχτυλο τους χρησιμοποίησαν, ενώ από τους υπολοίπους άλλοι φεύγουν για να τους βρουν και μένουν μαζί τους και άλλοι δεν τους ψάχνουν πια γνωρίζοντας ότι ούτως ή άλλως πάλι οι ίδιοι θα τα «φυλάνε».
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή. Η μείζων αντιπολίτευση αποφάσισε να ρίξει ανεμόσκαλα και να φύγει από το αδιέξοδο με την παράλληλη προβολή, με μεγαλύτερη έμφαση, του ελέγχου της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης και του προγραμματικού λόγου.
Η κυβέρνηση διάλεξε μια λύση που αιφνιδίασε τους πάντες. Τόλμησε να προχωρήσει! Παίζοντας τον τελευταίο γύρο του «κρυφτού», έσωσε το κύρος της βουλής για να μην μεταλλαχθεί σε δικαστήριο και τον ελληνικό λαό από νέα νομοθετήματα, τα οποία θα μπορούσαν να τον βουλιάξουν ακόμη περισσότερο στην ανέχεια.
Μόνο που αυτό το βήμα μπρος είναι βουτιά στον γκρεμό. Κι αν δεν αντιδράσουμε γρήγορα θα μας παρασύρει όλους!