Αγροτικές κινητοποιήσεις και κοινωνικές συμμαχίες

Οι τελευταίες επιλογές στις κινητοποιήσεις των αγροτών, με το κλείσιμο του λιμανιού της Ηγουμενίτσας ως αποκορύφωμα, μπορεί να καταδεικνύουν το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται, όμως εντείνουν τις διαφαινόμενες εντάσεις με τα υπόλοιπα κοινωνικά στρώματα και κινδυνεύουν να δημιουργήσουν σοβαρούς εχθρούς στις διεκδικήσεις τους.
Είναι αναγκαίο να κατανοήσουμε ότι για να χτίσουμε το μέλλον και την ευημερία μας, όλοι οι εργαζόμενοι και υγιείς μικρομεσαίοι επιχειρηματίες είμαστε μόνο σύμμαχοι.
Και αυτό το μήνυμα πρέπει να περνάνε πρώτιστα οι ίδιοι οι αγρότες
Θα πρέπει να υπάρξει ένας σοβαρός προβληματισμός στα παρακάτω ερωτήματα:
Αποτελεί ή όχι κοινό μας στόχο να αυξηθεί η αγροτική παραγωγή, όταν γνωρίζουμε ότι μια μονάδα αύξησης της αγροτικής παραγωγής ως ποσοστό του ΑΕΠ, δηλαδή τον εθνικό παραγόμενο πλούτο, συνεισφέρει πολλαπλάσια στην συνολική ανάπτυξη της χώρας;
Αποτελεί ή όχι κοινό μας στόχο η παραγωγή ποιοτικών προϊόντων που μπορούν να διοχετευθούν σε εύρωστες αγορές και να δώσουν ζωή σε μια σειρά μεταποιητικές μονάδες στη χώρα;
Αποτελεί ή όχι κοινή μας ανάγκη η εξυγίανση της αγοράς και η αποτελεσματική αντιμετώπιση των καρτέλ;
Αποτελεί ή όχι κοινή μας ανάγκη η διαχείριση του περιβάλλοντος και των φυσικών μας πόρων, που γίνεται κύρια από τους αγρότες, με όρους βιωσιμότητας για όλους μας;
Αποτελεί ή όχι για όλους αναγκαιότητα η διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, που συνδέεται άρρηκτα με τις αγροτικές δραστηριότητες, ως καταφύγιο για την ισορροπία μας και εφαλτήριο ταυτόχρονα για νέες δημιουργίες;
Δεν ωφελούμαστε όλοι με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου των διπλανών μας κοινωνικών ομάδων και παραγωγικών τάξεων, αφού η μια ομάδα αποτελεί καταναλωτή των προϊόντων ή των υπηρεσιών που παράγει η άλλη;
Δεν έχουμε άλλωστε δείξει ότι κατανοούμε την ιδιαιτερότητα της αγροτικής παραγωγής και των παραγόντων που την επηρεάζουν και αποδεχόμαστε ως αναγκαίες ειδικές ενισχύσεις και αποζημιώσεις για τις απώλειες τους;
Δεν είναι συμφέρον όλων μας η άνοδος της ποιότητας ζωής στην ύπαιθρο, οι ποιοτικές υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευσης, ψυχαγωγίας, ώστε να έχουμε επιλογές για τον τόπο κατοικίας, εργασίας και ανατροφής των παιδιών μας, μακριά από τα ασφυκτικά, μεγάλα αστικά κέντρα;
Δεν είναι κοινό ζητούμενο η κοινωνική ειρήνη, χωρίς τις συγκρούσεις που δημιουργούν οι βαθιές ανισότητες;
Δεν είναι, όμως, και ευθύνη όλων μας, να συστρατευθούμε στη μεγάλη προσπάθεια να αντιστρέψουμε την κρίσιμη οικονομική κατάσταση της Ελλάδας και το αποτυχημένο μοντέλο ανάπτυξης που μέχρι τώρα ακολουθήσαμε, σηκώνοντας, ο καθένας, το βάρος που δίκαια του αναλογεί;
Μέσα από αυτό το πρίσμα στηρίζουμε τις αναγκαίες βαθιές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην αγροτική παραγωγή. Το πρόβλημα των αγροτών δεν είναι μόνο δικό τους, είναι εθνικό.
Ελπίζουμε οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες να είναι στην κατεύθυνση συγκεκριμένου προγραμματισμού μακροπρόθεσμων λύσεων, άλλωστε γι’ αυτό την εμπιστεύθηκε ο λαός.
Ελπίζουμε οι αγρότες που βρίσκονται στους δρόμους και τις πύλες της χώρας να συνειδητοποιήσουν ότι δικαιούμαστε όλοι να εργαζόμαστε για να μπορούμε να απολαύσουμε τους κόπους μας σε μια καλύτερη αυριανή μέρα και ότι πρέπει να συμμετέχουν σε έναν οργανωμένο διάλογο προς το συμφέρον όλων.